با کدامین شوق و امید

یاد دارم چشم هایش

آن دو چشم صاف و صادق

آن دو چشمی که برایم مهربانی هدیه می کرد

آن نگاه و آن دو دیده

یاد دارم نیمه شب ها

درکنارم

بود و هر شب قصه می گفت

تا بخوابم

چشم هایش بود بیدار

یاد دارم بوسه هایش

بوسه هایی که برایم

خواب راحت هدیه می کرد

.

.

.

گویی اکنون من بخندم ؟

با کدامین شوق و امید