و از آن زمانی که گسست رشته نامرئی پیوندمان
و تو راه جدایی در پیش گرفتی
من در این ناامیدی با چشمانی منتظر و گریان
با لبانی تشنه یک بوسه
با دلی پر از غم و در حسرت محبت
با پاهای سست و ناتوان از رفتن
و با بال هایی شکسته
و به امید دیدن دوباره تو هنوز هم منتظرم
هرگز منتظر کسی نباش که رهایت کرده چرا که وقتی کسی یکبار رهایت کرد باز هم این کار را خواهد کرد.
موفق باشید.