شعر های من

شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موج

شعر های من

شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موج

سفر از شهر

باید می رفتم

             من از این شهر

                           که بین همگان تنهایم

آشنایان به چشمم چه غریب

                      کس نبیند به دل خسته من دردم را

                                                   سال ها رنج کشم

                                                                تجربه ها اندوزم

                            تا بدانم که همه غصه خود را دارند

                                                 آرزوهای بزرگ گشته دریغا کوچک

                                                                      شاید هم محو شده اند

                            در گذر سخت زمان

                                               باید می رفتم

                                                       من از این شهر

وطنیم آذربایجـــــــــــــــــــــــــان

یاتمام گجــــه سایام من اولــــدوزلاری

گـــور نه گــــوزلدیر وطنین قیـــــــزلاری

آرام ائدیـــــر انسان روحیــن ســــازلاری

                               هـــــرنه دئسم من وطنیمچــون دیئم

                                اونــــون باشی اوجــــالــیقین ایستیئم

هر بوسه به روی تو

آن دم که تـو را بوسم یک حال دگر دارم

آسان شود هر مشکل یا هر گرهی کارم

آن دم که نباشی تــــو پیش مـــن دلداده

دانی که از ایـن دنیــــا دلخسته و بیــزارم

لحظه دیدار

آندم که تو را دیدم

                  لرزید دلم، گفتم

                                   دیوانه شدی ای دل؟

آندم که تو را دیدم

                  آن ماه پری رویت

                               آن خنده که زیبا بود

                                               بر گوشه لب هایت

                                                              آن شور به چشمانت

                                                                             در خاطرم است اکنون

هر گز نتوانم من

                 از یاد برم آنروز

                                          آندم

                                              آن ساعت دیدارت

در قفس

هیچ کس یادم نکرد تـا مـن از او یادی کنم

هیچ کس شادم نکرد تا لحظه ای شادی کنم

سنگــدل کــرده مـــرا زندانی غم های خود

یکـــدم آزادم نکـــرد تــا حس آزادی کنم

مادر روزت مبارک

چگونه می توانم تو را وصف کنم آنگونه که لایق آنی

در حالیکه زبانم ناتوان از توصیف توست

و چگونه می توانم از تو قدردانی کنم

آنگونه که شایسته توست

و خدایا

چگونه عظمت و بزرگی تو را سپاس گویم

که به ما اینچنین نعمتی عطا کردی

می دانم تو از همه چیز بی نیازی

اما از تو سپاسگزارم به خاطر

 مادری که به ما دادی

درسته چند روز مونده اما من از الان

روز مادر را به همه مادرها تبریک میگم

و تبریک ویژه به مادر  خودم

بوسیدن جانان

من از بوسیدنت جانا نمی گردم دمی سیراب

نباشی تو نخواهم رفت منم یک لحظه ای درخواب

نباشد این دل ما را تحمل هجر تو بیند

نمی دانی زهجر تو چقدر تنهایم و بی تاب