شعر های من
شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موجشعر های من
شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موجبنال ای دل
بنال ای دل ، بنـــال از بی وفـــایی
بنال از دوری و هجــــر و جــــدایی
بنال ای دل که یـاران را وفــا نیست
مپرس از من که درد عاشقی چیست
بنال ای دل که گل هست در بر خار
تـو هستی در غــم و غصه گــرفتار
بنال ای دل نمی گیـــرد ســـراغم
بـــه تاریکی نشستم بی چـــراغم
بنال ای دل جــــــدایی تلــــخ باشـد
غبـــــار غـــــم بـه روی تــو بپاشـد
بنال ای دل تـــو از ایــــن زنـــدگانی
رود ســــوی فنـا وقــــت جـــوانی
آراز
دل شکسته
خــانه ات گــــردد خـراب روی سرت ،خانه خراب
چشــم هایت وا کــن ایـن دنیــا بود تنها ســـراب
ســـوختـم در آتش هجـــــر عــزیــزان این چنین
آتشی دیگـــر نـزن بــر من کـــه گـــردیـدم کباب
آن چنــان ســاییـده اند روح و تنــم ایـن غصه ها
نازکـم ،خــواهم شکست با یک تلنگر چون حباب
جانان بخواهد
کنــم جانـــم فدا جانان بخواهد
کنم این سر جدا جانان بخواهد
روم مــن پــا بــرهنه روی آتش
اگــر ایــن کـار را جانان بخواهد
نبیند چشم من جز او کسی را
اگــر از مـــن وفا جانان بخواهد
بگــویم گشته است زنـدانی تو
دل مــا را ز مـا جــانـان بخـواهد
بــود دینی ســرم بر روی گردن
کنم این دین ادا جانان بخــواهد
درد عشق
جز درد زعشق تو مرا حاصل نیست
این عمر گذشته ام مرا باطل نیست
نوش است مرا کشم غــم هجرانت
دانی که آراز زعشق تو غافل نیست
بی وفا
در این فکرم که با جـانان نشینـم
رود چــون غصــه ها از دل ببینـم
آگــر یـک ذره در جــانـان وفـا بـود
نمی شد این همه غم ها نصیبم
