شعر های من

شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موج

شعر های من

شراب تلخ می خواهم کشم بر سر روم تا اوج به دریا دل زنم شاید کشد ما را به خود این موج

THE PASSIONATE SHEPARED

The Passionate Shepard To His Love

Come live with me and be my Love,
And we will all the pleasures prove
That hills and valleys, dale and field,
And all the craggy mountains yield.

There will we sit upon the rocks
And see the shepherds feed their flocks,
By shallow rivers, to whose falls
Melodious birds sing madrigals.

There will I make thee beds of roses
And a thousand fragrant posies,
A cap of flowers, and a kirtle
Embroidery's all with leaves of myrtle.

A gown made of the finest wool
Which from our pretty lambs we pull,
Fair lined slippers for the cold,
With buckles of the purest gold

دست در دست هم

Fall Walk

Wish we were walking hand in hand down a path strewn with orange, yellow and red fall leaves

Walking together under a florescent canopy, broken here and there with bright morning sunlight

Every time we would come to a sunlit spot, we would pause, and I would take you in my arms and kiss you passionately

Then I would look deep into your eyes, and with a smile, take your hand once again and walk, together, to the next sun dappled opportunity

شمع و پروانه

گفتــم و باور نکـردی عاشقی دیوانه ام

گفتم و باور نکردی دل به مهرت داده ام

سالها من در پی ات هرجا که گفتی امدم

گفتــم و باور نکردی شمعی و پروانه ام

سفر از شهر

باید می رفتم

             من از این شهر

                           که بین همگان تنهایم

آشنایان به چشمم چه غریب

                      کس نبیند به دل خسته من دردم را

                                                   سال ها رنج کشم

                                                                تجربه ها اندوزم

                            تا بدانم که همه غصه خود را دارند

                                                 آرزوهای بزرگ گشته دریغا کوچک

                                                                      شاید هم محو شده اند

                            در گذر سخت زمان

                                               باید می رفتم

                                                       من از این شهر

وطنیم آذربایجـــــــــــــــــــــــــان

یاتمام گجــــه سایام من اولــــدوزلاری

گـــور نه گــــوزلدیر وطنین قیـــــــزلاری

آرام ائدیـــــر انسان روحیــن ســــازلاری

                               هـــــرنه دئسم من وطنیمچــون دیئم

                                اونــــون باشی اوجــــالــیقین ایستیئم

هر بوسه به روی تو

آن دم که تـو را بوسم یک حال دگر دارم

آسان شود هر مشکل یا هر گرهی کارم

آن دم که نباشی تــــو پیش مـــن دلداده

دانی که از ایـن دنیــــا دلخسته و بیــزارم

لحظه دیدار

آندم که تو را دیدم

                  لرزید دلم، گفتم

                                   دیوانه شدی ای دل؟

آندم که تو را دیدم

                  آن ماه پری رویت

                               آن خنده که زیبا بود

                                               بر گوشه لب هایت

                                                              آن شور به چشمانت

                                                                             در خاطرم است اکنون

هر گز نتوانم من

                 از یاد برم آنروز

                                          آندم

                                              آن ساعت دیدارت